هر آنچه که باید از قرارداد هوشمند (smart contract) بدانید

انسان قرن 21، با زندگی کردن در جوامع مدرن بیش از پیش متوجه می شود که قراردادها نقش بسیار مهمی نه تنها در زندگی حرفه ای بلکه در زندگی شخصی ما نیز دارند. این قراردادها تنظیم گر روابط و اصول جامعه هستند و برای زندگی در جامعه مدرن ضروری هستند.
قرارداد هوشمند (Smart Contract) در فناوری بلاک چین نقشی اساسی ایفا می کنند و به ایمنی و سازمان یافتگی بیشتر آن کمک می کند. علاوه بر آن، به موارد دیگر و ظهور تکنولوژی های مفید بیشتری مانند: امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و برنامه های غیرمتمرکز (dApp) نیز کمک می کند؛ اما قرارداد هوشمند چیست؟

قرارداد هوشمند چیست؟

قراردادهای هوشمند، کدها و برنامه هایی هستند که در بستر بلاک چین اجرا می شوند. این قراردادها زمانی اجرا می شوند که شرایط از پیش تعیین شده درون کدها برآورده شوند. به طور معمول، اسمارت کانترکت، اجرای توافقات بین دو یا چند نفر است. این قراردادها به محض تحقق شرایط، بدون اتلاف وقت و بدون دخالت واسطه اجرا می شوند.

این قراردادها به محض اجرا در شبکه بلاک چین ثبت می شود و توسط تمام node ها قابل مشاهده خواهند بود. این قراردادها بدون نیاز به اعتماد، مستقل، غیرمتمرکز و شفاف هستند. این قراردادها پس از انجام، برگشت ناپذیر و غیر قابل تغییر هستند.

تاریخچه قرارداد هوشمند

اصل قراردادهای هوشمند توسط رمزنگار، برنامه نویس، اقتصاد دان و حقوق دان آمریکایی نیک سابو (Nick Szabo) در سال 1996، مدت ها قبل از ظهور فناوری بلاک چین، توضیح داده شد. طبق تصور سابو، قراردادهای هوشمند پروتکل‌های دیجیتالی برای انتقال اطلاعات هستند که از الگوریتم‌های ریاضی برای اجرای خودکار تراکنش پس از برآورده شدن شرایط تعیین‌شده استفاده می‌کنند و فرآیند را به طور کامل کنترل می کنند.
سابو مثال دستگاه های معروف به Vending Machine را برای توضیح بهتر تئوری خود بیان کرد. همه ما احتمالا این دستگاه ها را در مکان های عمومی مانند بیمارستان ها و ایستگاه مترو دیده ایم. این دستگاه ها برای مثال با دریافت 2000 تومان، یک آب معدنی را به خریدار می دهند. در این جا زمانی که آب معدنی از مخزن بیرون آمد، دیگر نمی توان آن را پس داد یا تعویض کرد. همچنین اگر 2000 تومان تمام به دستگاه ندهیم، دستگاه به ما آب معدنی خواهد داد.

این تعریف بیش از ده سال از زمان خود جلوتر بود و تا به امروز تغییری نکرده است. با این حال، در سال 1996 این مفهوم قابل تحقق نبود؛ زیرا علاوه بر نبودن فناوری بلاک چین در آن زمان، سابو ایراداتی نیز در تئوری خود می دید. در نهایت در سال 2013، پلتفرم بلاک چین اتریوم (Ethereum) امکان استفاده از قراردادهای هوشمند را در عمل فراهم کرد. امروزه بازار پلتفرم های زیادی را ارائه می دهد که امکان استفاده از قراردادهای هوشمند را فراهم می کند، اما اتریوم یکی از گسترده ترین آنهاست.
با وجود گستردگی Smart contract، با مشاهده توییت های سابو و واکنش های او نسبت به قراردادهای هوشمند، احساس می شود که قرارداد هوشمند فعلی آن چیزی نیست که او را راضی کند.

اجزای قرارداد هوشمند

برای این که یک قرارداد هوشمند انجام شود، ما به پنج عنصر اصلی نیاز داریم. اجزای قرارداد هوشمند عبارتند از:

امضا کنندگان قرارداد

امضا کنندگان قرارداد همان طرفین معامله هستند که می توانند دو نفر یا بیشتر باشند.

موضوع قرارداد

موضوع قرارداد همان چیزی است که طرفین بر سر آن توافق دارند و می خواهند معامله انجام بدهند. شفاف و در دسترس بودن موضع برای طرفین الزامی است.

شرایط و ضوابط قرارداد

شرایط قرارداد همان شرایطی هستند که ما در کدهای برنامه نویسی آورده ایم و تا آنها تحقق نشوند، هیچ اتفاقی صورت نمی گیرد.

اوراکل

زمانی که الفبای قرارداد هوشمند را می خوانیم و تا حدودی متوجه ساز و کار آن ها می شویم، یکی از سوالاتی که برای ما پیش می آید این است که قرارداد هوشمند اطلاعات خود را چگونه بدست می آورد؟ چگونه متوجه می شود که شرایط قرارداد محقق شده است؟
برای پاسخ به این سوال باید شما را با پلتفرمی به نام اوراکل آشنا کنیم. اوراکل ها پلتفرم هایی هستند که به عنوان یک پل ارتباطی با دنیای واقعی بیرون و بلاک چین در ارتباط هستند و دقیقا مانند API گوگل، اطلاعات را از یک منبعی می خوانند و به قرارداد هوشمند منتقل می کنند.

پلتفرم اختصاصی

همانطور که می دانیم، تمام بلاک چین ها از قراردادهای هوشمند پشتیبانی نمی کنند؛ برای مثال بلاک چین اتریوم یکی از اولین و بزرگترین شبکه های بلاک چین برای انجام اسمارت کانترکت است.

انواع قرارداد هوشمند

بر اساس کاربرد آن ها سه نوع قرارداد هوشمند (Smart Contract) داریم:

1. قراردادهای حقوقی هوشمند

این قراردادها از نظر حقوقی قابل اجرا و پیگیری هستند و طرفین ملزم به اجرای تعهدات خود هستند. عدم انجام این کار، ممکن است منجر به اقدامات شدید قانونی علیه آن ها شود.

2. سازمان های مستقل غیرمتمرکز

این سازمان ها، جوامع بلاکی چینی هستند که ملزم به رعایت قوانین کد گذاری شده در بلاک چین همراه با مکانیزم های حکومتی اند. از این رو تمامی اقداماتی که در جامعه توسط افراد صورت می گیرد، می تواند با قراردادهای هوشمند که به صورت اتوماتیک اجرا می شوند، جایگزین شود.

3. قراردادهای منطقی کاربردی

این قراردادها حاوی یک کد مبتنی بر برنامه هستند که با سایر قراردادهای بلاک چین هماهنگ می شوند. این پدیده، امکان ارتباط با دستگاه های مختلف را فراهم می کند؛ مانند ادغام اینترنت اشیا با فناوری بلاک چین.

تفاوت قرارداد معمولی و قرارداد هوشمند

همانند قراردادهای سنتی، قراردادهای هوشمند مالی قراردادهایی هستند که بین دو یا چند نفر صورت می گیرند و یک طرف ارزشی را به طرف دیگر می فروشد. در حالت سنتی که ما تا به امروز در دنیای خارج از رمزارزها استفاده می کنیم، برای انعقاد و اجرای این قرارداد نیاز به فرد یا نهاد واسطه گر داریم؛ در صورتی که در Smart contract یک کد است که معامله با داشتن شرایط های لازم شبکه، خودش به صورت اتوماتیک اجرا می شود. اصلی ترین تفاوت قرارداد هوشمند مالی و قرارداد سنتی، همین حذف نیاز به واسطه برای اجرای قرارداد است.
این امر هزینه ها را تا حد زیادی کاهش می دهد و همچنین فرایند مذاکره را تسهیل می بخشد. همان طور که همه ی ما تجربه ش را داشته ایم، همیشه برای اجرا یا ثبت یک معامله و قرارداد، علاوه بر پرداخت هزینه به طرف دیگر معامله باید درصدی از مبلغ کل تراکنش را نیز به فرد واسطه پرداخت می کردیم. این در حالیست که قرارداد هوشمند مالی، این هزینه را تا حد چشمگیری کاهش داده است.
تغییر ناپذیری و برگشت ناپذیری کدها ویژگی دیگر و به عبارتی یکی از نقاط قوت قرارداد هوشمند مالی است. در صورتی که در قراردادهای سنتی به راحتی می توانیم آنها را تغییر دهیم.
درست است که این عدم تغییر در قراردادهای هوشمند باعث جلوگیری از روی دادن تقلب می شود، اما اگر باگ یا اشکالی در کدها وجود داشته باشد، هیچ راهی برای باطل کردن یا تغییر قرارداد هوشمند یا Smart contract وجود ندارد.

قراردادهای هوشمند چگونه کار می کنند؟

قراردادهای هوشمند با فلسفه ساده برنامه نویسی “ if… then..” در شبکه بلاک چین نوشته می شوند. شبکه به محض این که یک تراکنش شرایط قرارداد هوشمند را داشته باشد و آن را محقق کند، بلافاصله به صورت خودکار اجرا می شود.

if (condition1) {
  // block of code to be executed if condition1 is true
} else if (condition2) {
  // block of code to be executed if the condition1 is false and condition2 is true
} else {
  // block of code to be executed if the condition1 is false and condition2 is false
}

در بالا هسته اصلی قرارداد هوشمند، اساس کدهای آن را برایتان شرح دادیم؛ اما اگر بخواهیم مراحل صفر تا صد چگونه کار کردن یک قرارداد هوشمند را نیز توضیح دهیم، بدین گونه است:

مرحله اول: صاحبان بیزنس و تیم های تجاری با همکاری با برنامه نویسان و توسعه دهندگان، قراردادهای هوشمندی را بر اساس نیازها و معیارهای خودشان در پاسخ به یکسری شرایط خاص تعریف می کنند.

مرحله دوم: پس از انتخاب شرایط، توسعه دهندگان با انتخاب یک پلتفرم مناسب برای نوشتن قرارداد هوشمند و آزمایش آن اقدام می کنند. پس از نوشتن نرم افزار، برنامه برای تست امنیتی به تیم دیگری ارسال می شود.

مرحله سوم: در این مرحله می توان از یک متخصص درون یا بیرون شرکت که در بررسی امنیت Smart contract تخصص دارد، کمک گرفت.

مرحله چهارم: پس از گرفتن تاییدهای لازم، قرارداد هوشمند مالی روی بلاک چین یا دفتر کل توزیع شده بارگذاری می شود.

مرحله پنجم: قرارداد هوشمند به گونه ای تنظیم خواهد شد که به‌روزرسانی ها و اطلاعات مورد نیازش را از یک اوراکل (Oracle) که در واقع یک رابط رمزنگاری امن است، دریافت کند.

مرحله ششم: هنگامی که اطلاعات لازم را از اوراکل ها دریافت کند و تراکنش شروط لازم قرارداد هوشمند را برآورده کند، قرارداد هوشمند اجرا می شود.

مثالی از قرارداد هوشمند

همه ما وقتی می خواهیم خانه ای را بخریم یا بفروشیم، به بنگاه های معاملات ملکی مراجعه می کنیم. مشاور املاک، همیشه درصدی از کل قرارداد و مبلغ را به عنوان واسطه شدن میان خریدار و فروشنده دریافت می کند. البته همه ما می دانیم که این فرایند به همین سادگی نیز نیست! حال فرض کنید، شما می توانید مشاور املاک و واسطه را از این میان حذف کنید و به جای آن یک قرارداد هوشمند ایجاد کنید.
این قرارداد به گونه ای برنامه ریزی شده است که هر گاه مبلغی بیشتر از یک عدد خاص برای ملک ارائه شود، خانه را به خریدار می فروشد، حقوق را منتقل می کند و پول را به فروشنده منتقل می کند. این امر واسطه را از فرآیند معامله حذف می کند. از آنجایی که معامله مستقیماً بین دو طرف انجام می شود، کل فرآیند ارزان تر و ایمن تر است.

کاربرد قرارداد هوشمند

قرادادهای هوشمند، نرم افزارهایی هستند که بر بستر بلاک چین حیات دارند. آنها می توانند به صورت خودکار اجرا شوند. می توان تراکنش های آن ها را پیگیری کرد، همچنین آن ها را برای شرایط مختلف نوشت. با تمام این ویژگی ها، قرادادهای هوشمند به چه دردی می خورند؟ به طور کلی، قراردادهای هوشمند اساسا هر کاری که یک نرم افزار کامپیوتری بتواند انجام دهد را انجام می دهند. در ادامه به برخی از کاربردهای قرارداد هوشمند که پنجره ای به سوی آینده هستند، اشاره کرده ایم:

مستندات

قراردادهای هوشمند ذخیره و نگهداری سوابق را تسهیل می کنند. به عنوان مثال، میلیون ها پرونده محرمانه بیمار که باید به طور ایمن ذخیره و به روز شوند.

بازرگانی و امور مالی

بیشتر فعالیت های تجاری به تایید بودجه آنها بستگی دارد که فرآیندی زمان بر و منابع فشرده است. به لطف قراردادهای هوشمند، این زمان می تواند به طور چشمگیری کاهش یابد. فعالیت هایی مانند تامین مالی جمعی (Crowdfunding) نیز می تواند در قراردادهای هوشمند جا بگیرد.

زنجیره تامین

دستگاه های مجهز به اینترنت اشیا را می توان در سراسر زنجیره تامین برای ثبت هر مرحله از یک محصول ردیابی کرد. به وسیله این قابلیت می توان از بروز خطاها، سرقت و مفقود شدن جلوگیری کرد.

مراقبت های بهداشتی

علاوه بر ثبت داده های بهداشتی که در بالا ذکر شد، کاربرد Smart contract در این بخش می تواند قابلیت ردیابی داروها تا تحقیقات بالینی باشد.

وام مسکن

معاملات وام مسکن بر اساس قراردادهای هوشمند ارزان تر، سریع تر و ایمن تر خواهد بود. این به خریداران امکان می دهد زودتر به ملک دسترسی داشته باشند و سوابق را به طور خودکار به روز کنند. این ویژگی از طریق مفهوم مهمی به نام امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) که به کمک قراردادهای هوشمند به وجود آمده است، قابل دسترس شده است.

بازار املاک

قراردادهای هوشمند را می توان برای ثبت مالکیت ملک به طور مؤثرتر مورد استفاده قرار داد. علاوه بر این، استفاده از آنها می تواند فراتر از آپارتمان ها، ساختمان ها یا زمین ها باشد و همه انواع دارایی ها اعم از فیزیکی یا دیجیتال مانند NFT را ثبت کند.

منابع انسانی

استفاده از قراردادهای هوشمند که مدارک تحصیلی، گواهینامه ها و تجربه افراد را ثبت می کند، می تواند از تقلب در رزومه جلوگیری کند و در نتیجه جذب افراد و همچنین شرکت ها را تسهیل کند.

مالکیت معنوی

بسیاری از شرکت‌ها بر سر استفاده از پتنت‌ها در توسعه پروژه‌ها درگیر اختلافات دادگاهی هستند. قراردادهای هوشمند می توانند پیگیری کنند که کدام قسمت متعلق به کدام شرکت است.

سیستم رای گیری و انتخابات

تقلب در انتخابات در برخی از کشورها یک خطر واقعی است. قراردادهای هوشمند این امکان را فراهم می کند که هویت یک رأی دهنده تأیید شود و رأی آنها به طور قابل اعتماد و برای یک بار ثبت شود.

بیمه

همه ما به طریقی حداقل یکبار با شرکت های بیمه سر و کار داشته ایم و می دانیم که چه روند فرسایشی و طاقت فرسایی دارند. قراردادهای هوشمند در صنعت بیمه این امکان را به افراد می دهند که شرایط در بستر بلاک چین بررسی شود و بدون اتلاف وقت، مبالغ بر اساس سیاست هایی که به طور شفاف در اسمارت کانترکت بیان شده است، پرداخت شود.

مزایای قرارداد هوشمند

با دانستن تعریف قرارداد هوشمند مالی و کاربردهای آن، حتما متوجه شده اید که استفاده از آنها برای ما مفید است؛ در ادامه این مطلب به برخی از اصلی ترین ویژگی ها و مزایای یک قرارداد هوشمند اشاره می کنیم:

سرعت، کارایی و دقت

اصلی ترین کارکرد یک Smart contract اجرا شدن سریع و در لحظه‌ی قراردادها، بلافاصله پس از تحقق شرایط لازم، بدون دخالت انسان و به صورت اتوماتیک است. با توجه به این که قراردادهای هوشمند مالی به صورت هوشمند و خودکار هستند، هیچ یک از مراحل فرایند انجام و ثبت، روی کاغذ و توسط انسان انجام نمی شود. به همین جهت، شبکه بلاک چین نیازی ندارد زمانی را صرف بررسی و تصحیح خطاهایی که ممکن است هنگام ثبت اسناد با دست صورت بگیرد، بکند.

امنیت

همانطور که بیان کردیم، قرارداد هوشمند در بستر شبکه بلاک چین است. به همین جهت حفظ امنیت انجام تراکنش در آن بر عهده شبکه بلاک چین است. این شبکه بر اساس اصول رمزنگاری، تمرکززدایی و اجماع است که امنیت در تراکنش ها را تضمین می کند. از آنجایی که هر بلاک به بلاک های قبلی و بعدی خود در این دفتر کل توزیع شده متصل است، افرادی که می خواهند اختلال ایجاد کنند باید کل زنجیره بلاک چین را دستکاری کنند تا بتوانند یک تراکنش را تغییر دهند. به همین جهت هک کردین این سیستم و تغییر اطلاعات در آن کار بسیار سخت و تقریبا محال است.

شفاف و بی نیاز از اعتماد

اطلاعات موجود و رد و بدل شده در شبکه بلاک چین، همیشه به دلیل شفافیتی که دارند این نگرانی را برای افراد ایجاد می کنند که دیگران آن ها را برای منافع شخصی دستکاری کنند. در این جا باید به این نکته اشاره کنیم که از آنجایی که هیچ شخص و نهاد سومی در ثبت اطلاعات دخالت ندارد، اطلاعات فقط به صورت رمزگذاری شده بین دو طرف درگیر معامله به اشتراک گذاشته می شود.

صرفه جویی

تراکنش ها بدون نیاز به پرداخت درصدی از مبلغ کل قرارداد به شخص واسطه، با یک کارمزد کم انجام می شوند.

عدم نیاز به نهاد واسطه

قراردادهای هوشمند به صورت اتوماتیک توسط شبکه غیرمتمرکز بلاک چین انجام می شود و نیاز به یک شخص یا نهاد واسطه برای مدیریت تراکنش ها ندارد. این ویژگی باعث عدم تمرکز قدرت در یک نهاد خاص می شود.

معایب قرارداد هوشمند

قراردادهای هوشمند علی رغم تمام مزایایی که دارند، برخی معایب نیز دارند که در ادامه به آن ها خواهیم پرداخت:

خطای انسانی

شبکه بلاک چین یکی از امن ترین سیستم های ثبت اطلاعات است. با توجه به توضیحاتی که پیش تر در این مقاله دادیم، قراردادهای هوشمند کد های برنامه نویسی ای هستند که توسط توسعه دهندگان و انسان ها نوشته می شوند؛ به همین جهت امکان بروز خطا و باگ در آن ها وجود دارد.
به همین دلیل هکرهایی در روزهای اولیه قرارداد هوشمند در اتریوم، با پیدا کردن باگ در برخی از Smart contract ها توانستند در حدود 50 میلیون دلار ارز دیجیتال سرقت کنند. این خطا باعث ایجاد فورک و به وجود آمدن اتریوم کلاسیک شد.

مشکل مربوط به اوراکل ها

در اکثر قراردادهای هوشمند، یک اوراکل (Oracle) وظیفه انجام تمام کارها را برعهده دارد. باید تراکنش ها را در برابر هکرها محافظت کند و از انجام بی موقع و در زمان نادرست Smart contract ها جلوگیری کند. علاوه بر این موارد، اصلی ترین وظیفه آن ها دریافت اطلاعات است. برای شفاف شدن این موضوع به مثال زیر توجه کنید:
فرض کنیم بازی دربی استقلال و پرسپولیس است؛
اگر استقلال ببرد، علی برنده می شود.
و اگر پرسپولیس ببرد، مهسا برنده می شود.
در این شرایط اوراکل ها با دریافت نتیجه بازی از سایت های معتبری مانند ورزش 3، اطلاعات را برای بررسی شرط به بلاک چین می آورند. همان گونه که می دانیم سایت ورزش 3، یک سایت متمرکز است و هکرها و یا افرادی که دسترسی دارند می توانند با دستکاری کردن نتایج، اطلاعاتی که اوراکل می خواند را دچار خطا کند.
این یکی از بزرگترین انتقادات به قراردادهای هوشمند و شعار بدون واسطه بودن آن ها است.

وضعیت قانونی نامعلوم

با وجود استفاده گسترده افراد از قرادادهای هوشمند، بهتر است بدانیم که هیچ قانون مشخصی توسط قانون گذاران در خصوص آن ها وجود ندارد. هر لحظه امکان قانون گذاری های مخالف یا در جهت این قراردادهای هوشمند وجود دارد که می تواند ورق را برگرداند.

هزینه پیاده سازی بالا

قراردادهای هوشمند، کدهای برنامه نویسی ای هستند که از قبل در فضای بلاک چین وجود ندارند و افراد و شرکت های تجاری آن ها را برای نیازهای شخصی خود می نویسند. از آنجایی که باید در نوشتن و کیفیت آنها دقت بسیار بالایی داشت، باید توسط توسعه دهندگان متخصص نوشته شوند که این امر بسیار هزینه بر و برای بسیاری ناممکن است.

بهترین پلتفرم قراردادهای هوشمند

اولین رمرزارز دنیا، بیت کوین، تعدادی از قراردادهای هوشمند ابتدایی را پشتیبانی می کرد. البته که تعداد آن ها در قیاس با اتریوم بسیار محدود بود. هر تراکنش که در شبکه بیت کوین می خواهد انجام بشود، یک قرارداد هوشمند است؛ چرا که ابتدا باید شرایط خاصی که شبکه برای آن ها تعیین کرده است را داشته باشد. در ادامه اتریوم با تغییرات فراوان، اولین رمزارزی است که قرارداد هوشمند به شکلی که ما امروز می شناسیم را، توسط ویتالیک بوترین، با استفاده از تئوری های سابو در خصوص قراردادهای هوشمند، در شبکه بلاک چین اتریوم اجرا کرد.
پس از اتریوم رمز ارزهای بسیار دیگر نیز تلاش کردند که با داشتن قرارداد هوشمند در شبکه بلاک چین خود، جای خود را میان دوستداران رمز ارز باز کنند و جزو پلتفرم هایی باشند که از اسمارت کانترکت پشتیبانی می کنند. با این که اتریوم هنوز هم محبوب ترین پلتفرم برای قراردادهای هوشمند است، در زیر به 5 مورد از بهترین پلتفرم های قرارداد هوشمند اشاره می کنیم:

1. 1. اتریوم (Ethereum)
   2. هایپر لجر (Hyperledger)
   3. تزوس (Tezos)
   4. ایاس (EOS)
   5. استلار (Stellar)

زبان های برنامه نویسی قرارداد هوشمند

در قراردادهای هوشمند، باگ ها و ایرادات به معنای واقعی کلمه هزینه دارند. در نتیجه داشتن یک قرارداد هوشمند بدون نتایج ناخواسته به دلیل وجود باگ بسیار مهم است. برای جلوگیری از چنین چیزی باید قادر به استدلال و پیش بینی هر خط کد بود. بنابراین زبان های برنامه نویسی در اینجا بیش از هر زمان دیگری حائز اهمیت هستند.
در Smart contract ها، پرکاربردترین زبان، پس از سال ها هنوز Solidity است. زبان های برنامه نویسی سطح بالایی که در حال حاضر برای قراردادهای هوشمند پشتیبانی می شوند عبارتند از (به ترتیب سن تقریبی):

1. LLL:

اولین زبان برنامه نویسی سطح بالا برای قراردادهای هوشمند اتریوم بود که امروزه به ندرت از آن استفاده می شود.

2. Serpent:

یک زبان برنامه نویسی به شیوه دستوری و که syntax آن مشابه پایتون است. کدهای آن دارای عوارض جانبی بسیاری بود.

3. Solidity:

این زبان نیز به شیوه دستوری است و syntax ای شبیه به جاوا اسکریپت، C++  یا جاوا دارد. Solidity محبوب ترین و پرکاربردترین زبان برنامه نویسی برای قراردادهای هوشمند اتریوم نیز است.

4. Vyper

این زبان برنامه نویسی اخیرا توسعه یافته است و تقریبا شبیه Serpent است. این زبان در تلاش است به یک زبان کاربردی خالص مانند Python تبدیل شود.

5. Bamboo

Bamboo، یک زبان جدید و تحت تاثیر Erlang توسعه یافته است. این زبان برای کاهش عوارض جانبی و افزایش قابلیت حساب رسی در نظر گرفته شده است. البته هنوز بسیار جدید است و به طور گسترده نیز پذیرفته نشده است.

سخن آخر؛ چرا قراردادهای هوشمند مهم هستند؟

یکی از مزیت های اصلی اجرای قرارداد هوشمند این است که برای تسهیل تراکنش نیازی به استفاده از خدمات واسطه مانند کارگزاران، نمایندگان و غیره ندارید. حالت بی طرفی و اتوماتیک بودن، اطمینان و سرعت را در زمان امضای قراردادها افزایش میدهد که سبب صرفه جویی در زمان می شود.
در قراردادهای هوشمند تمام کارها توسط کدهایی که از پیش توسط توسعه دهندگان در بلاک چین قرار گرفته است انجام می شوند. این کدها، قابل مطالعه و بررسی توسط همه افراد هستند و افراد قبل از انجام یک معامله می توانند با اطلاع از مفاد قرارداد هوشمند، انجام آن کار را بپذیرند یا خیر.
اتوماسیون بودن کارها امنیت یک معامله را تضمین می کند؛ چرا که داده های ثبت شده در بلاک چین نمی توانند تغییر کنند یا از بین بروند. در واقع دامنه کاربردهای این فناوری بسیار زیاد است. به عنوان مثال، می توانند به طور کامل تقلب در انتخابات را ریشه کن کنند. همچنین، کاربران آن قادر خواهند بود با پیدا کردن یک قرارداد هوشمند در زمینه لجستیک به حل مشکلات بوروکراسی، که مشخصه این حوزه است، کمک کنند.
قراردادهای هوشمند همچنین می‌توانند تعیین کنند که چه کسی مقصر حادثه بوده است و شرکت‌های بیمه می‌توانند سهم خود را آسان‌تر تعیین کنند. هدف قرارداد هوشمند حذف واسطه، تامین امنیت در حین انجام معامله و کاهش هزینه های مازاد معامله است. Smart contract در زمان صرفه جویی می کند و همچنین در مقایسه با قراردادهای سنتی روش پرداخت ارزان تر، سریع تر و ایمن تر است.